(1) Tanrı, Moşe’ye konuşarak [şöyle] dedi:

(2) “Bene-Yisrael içindeki her behoru, her rahim açanı Benim için kutsa. İster insan, ister hayvan olsun – Benim’dir o.”

(3) Moşe halka “Mısır’dan – köle evinden – çıktığınız bu günü hatırla” dedi. “Çünkü Tanrı sizi buradan zor kullanarak çıkardı. Hamets yenmeyecektir.

(4) [Mısır’dan] Bugün çıkıyorsunuz – ilkbahar ayında.

(5) “Tanrı seni, atalarına, sana vereceğine dair yemin ettiği, Kenaani, Hiti, Emori, Hivi ve Yevusi’nin ülkesine – süt ve balın aktığı ülkeye getireceği zaman, bu ibadeti bu ayda yerine getirmelisin.

(6) Yedi gün boyunca matsa ye. Yedinci gün Tanrı için bir bayramdır.

(7) Bu yedi gün boyunca matsa yenecektir. ıyeliğinde hamets görülmemeli; [aynı şekilde] iyeliğinde – tüm sınırlarında – maya görülmemelidir.

(8) “O gün çocuğuna anlatacak, ‘Mısır’dan çıkışım sırasında, Tanrı, benim için [tüm mucizeleri] işte bunun uğruna yaptı’ diyeceksin.

(9) “[Bu sözler] Senin için kolunda bir işaret, alnının tepesinde bir hatırlatıcı olmalıdır. Böylece Tanrı’nın Torası dilinde olacaktır. Çünkü Tanrı seni Mısır’dan zor kullanarak çıkarmıştır.

(10) [Dolayısıyla] Bu yasayı yıldan yıla, belirlenmiş vaktinde gözetmelisin.

(11) “Tanrı seni, sana ve atalarına yemin ettiği üzere, Kenaani Ülkesi’ne getirip, onu sana vereceği zaman,

(12) her rahim açanı Tanrı için ayırmalısın. Sana ait bir çiftlik hayvanının düşük yapmasıyla [bile olsa, rahim] açmış olanların hepsi – erkekler – Tanrı’ya aittir.

(13) “[Rahim] Açan her eşeği bir kuzu karşılığında kurtarmalı, eğer kurtarmazsan, onun boynunu vurmalısın. Ayrıca, oğullarından behor olanların hepsini kurtarmalısın

(14) “İleride çocuğun sana ‘Bu ne?’ diye sorduğunda, ona [şöyle] cevap vermelisin: ‘Tanrı bizi Mısır’dan – köle evinden – zor kullanarak çıkardı.

(15) Paro’nun bizi salıverme konusunda inat ettiği bir zamanda, Tanrı Mısır Ülkesi’ndeki – insanın behorundan, hayvanın behoruna kadar – tüm behorları öldürdü. Bu yüzden [Kaşer hayvanlar içinde] rahmi açan tüm erkekleri Tanrı Adına korban yapıyorum. Tüm behor oğullarımı ise kurtarmam gerekiyor’.

(16) “[Bu sözler de] Kolunda bir işaret, alnının tepesinde bir nişan olmalıdır. Çünkü Tanrı bizi Mısır’dan zor kullanarak çıkardı.”

(17) Paro halkı salıverdiğinde, Tanrı onları, yakın olduğu için, Pelişti Yolu’na yönlendirmedi; çünkü Tanrı, halkın savaş gördüğünde fikir değiştirip Mısır’a dönmesini engellemeyi amaçlamıştı.

(18) Böylelikle, Tanrı halkı Kızıldeniz’e doğru [götürürken] çöl yolundan dolaştırdı. Bene-Yisrael Mısır’dan tam donanımlı olarak çıkmışlardı.

(19) Moşe, Yosef’in kemiklerini yanına almıştı. Zira Yosef, Yisrael’in oğullarını “Tanrı sizi mutlaka hatırında tutacak; [o zaman] kemiklerimi buradan sizinle birlikte çıkaracaksınız” diyerek kesin bir yeminle bağlamıştı.

(20) [Bene-Yisrael] Sukot’tan yola çıktılar ve çölün kıyısındaki Etam’da konakladılar.

(21) Tanrı [Bene-Yisrael’in] önlerinde gidiyor, gündüz onlara yolu göstermek için bir bulut sütunu, gece de onları aydınlatmak için bir ateş sütunu [kullanıyordu. Bu, Bene-Yisrael’e] Gece-gündüz ilerleme [olanağı tanıyordu].

(22) [Tanrı] Gündüz bulut sütununu, gece de ateş sütununu halkın önünden ayırmayacaktı