(1) Tanrı, Noah’ı ve gemide onunla birlikte bulunan tüm vahşi hayvanlarla tüm evcil hayvanları hatırına getirdi. Tanrı yeryüzü üzerinden bir rüzgar geçirdi ve sular çekilmeye başladı.

(2) Derinliklerin kaynaklarına ve göklerin pencerelerine set çekildi. Göklerden [yağan] yağmur [böylece] sona erdi.

(3) Sular yeryüzü üzerinden çekilmeye başladı ve sürekli çekilerek 150 günün sonunda [belirgin biçimde] azaldı.

(4) Yedinci ayda ayın 17. gününde, gemi Ararat Dağları’nın üzerinde karaya oturdu.

(5) Sular onuncu aya kadar azalmaya devam etti. Onuncu[ ay]da, ayın birinde, dağların zirveleri göründü.

(6) Kırk gün geçtikten sonra Noah, yapmış olduğu geminin penceresini açtı.

(7) Kuzgunu gönderdi ve [kuzgun] çıktı. Sular yeryüzü üzerinden kuruyana kadar [kuzgun] sürekli çıktı ve döndü.

(8) [Noah] Suların toprak yüzeyinde hafifleyip hafiflemediğini görmek için güvercini yanından gönderdi.

(9) Güvercin ayağını koyabileceği bir yer bulamadı ve ona [Noah’a], gemiye geri döndü; zira tüm yeryüzü üzerinde [hala] su vardı. [Noah] Elini uzattı ve onu alarak kendisine, gemiye getirdi.

(10) Başka bir yedi gün daha bekledi ve güvercini bir kez daha gemiden gönderdi.

(11) Güvercin akşam vakti ona geldi; ve İşte– ağzında, yeni koparılmış bir zeytin dalı vardı. Noah böylece suların yeryüzü üzerinden alçaldığını anladı.

(12) Başka bir yedi gün daha bekledi ve güvercini [tekrar] gönderdi. [Güvercin] Ona bir daha dönmedi.

(13) [Noah’ın yaşamındaki] 601. yılda birincide [ilk ayda], ayın birinde yeryüzündeki sular [tamamen] çekildi. Noah geminin [güverte] kapağını açtı ve toprağın yüzeyinin kurumaya başladığını gördü.

(14) Ve ikinci ayda, ayın 27. gününde, yeryüzü kurudu.

(15) Tanrı, Noah’a [şunları] söyleyerek konuştu:

(16) “Gemiden çık – sen ve seninle birlikte eşin, oğulların ve gelinlerin.

(17) Yanındaki tüm canlıları – gerek kuş, gerek çiftlik hayvanı, gerekse de yeryüzü üzerinde hareket eden toprak hayvanı olsun – tüm vücutları yanında çıkar. Yeryüzünde kaynaşsınlar ve yeryüzü üzerinde üreyerek çoğalsınlar”.

(18) Noah, yanında oğulları, eşi ve gelinleriyle çıktı.

(19) Her vahşi hayvan, her toprak hayvanı ve her kuş – yeryüzü üzerinde hareket eden her şey – aile aile gemiden çıktılar.

(20) Noah, Tanrı’ya bir mizbeah inşa etti. Her temiz çiftlik hayvanından ve her temiz kuştan [bir miktar] aldı ve mizbeahta tamamen-yakılan-korbanlar yaptı.

(21) Tanrı güzel kokuyu kokladı ve Tanrı Kendi’ne “Toprağı bir daha insanlar yüzünden lanetlemeyeceğim” dedi. “Çünkü insan kalbinin eğilimi, çocukluğundan beri kötüdür. Tüm hayatı bir daha hiçbir zaman, [şimdi] yapmış olduğum gibi vurmayacağım.

(22) Yeryüzü var oldukça, ekim ve hasat, soğuk ve sıcak, yaz ve kış, gün ve gece [bir daha] işleyişlerini durdurmayacak”.