(1) Ve bunlar, Mısır’a Yaakov’la gelen, Yisrael’in oğullarının isimleridir (her biri ailesiyle gelmişti):

(2) Reuven, Şimon, Levi ve Yeuda.

(3) Yisahar, Zevulun ve Binyamin.

(4) Dan ve Naftali; Gad ve Aşer.

(5) Yaakov’un uyluğundan çıkanların tümünün sayısı, Mısır’da olan Yosef’le birlikte 70’ti.

(6) Yosef, tüm kardeşleri ve o neslin tümü öldü.

(7) Bene-Yisrael verimliydiler; kaynarcasına çoğaldılar ve çok çok güçlendiler. Ve ülke onlarla doldu.

(8) Mısır’da, Yosef’i tanımayan yeni bir kral tahta çıktı.

(9) Halkına [şunları] söyledi: “Bakın; Bene-Yisrael halkı bizden kalabalık ve güçlü hale geldi.

(10) Gelin ondan daha akıllı davranalım ki [daha da] çoğalmasın ve olur da bir savaş çıkarsa o da düşmanımıza katılıp bize karşı savaşarak, [bizi] ülkeden sürmesin”.

(11) [Böylece Mısırlılar,] Ağır işleriyle [Yisrael halkına] eziyet etmek için onun üzerine angarya memurları atadılar. [Yisrael] Paro için, stok amaçlı şehirler Pitom ve Raamses’i inşa edecekti.

(12) Ancak [Mısırlılar] ona ne kadar eziyet ettiyse, [Yisrael] o kadar çoğalıyor ve yayılıyordu. [Mısırlılar] Bene-Yisrael sebebiyle canlarından bezdiler.

(13) Mısırlılar Bene-Yisrael’i, bedensel dirençlerini kıracak şekilde köleleştirdiler.

(14) Hayatlarını, harç, tuğla ve her türlü tarla çalışmasından oluşan ağır işlerle acılaştırdılar. Onları çalıştırdıkları her işte, bedensel dirençlerini kırmayı amaçlıyorlardı.

(15) Mısır kralı, birinin ismi şifra, diğerininki Pua olan İbrani [baş] ebelere konuştu.

(16) “İbrani kadınların doğurmalarına yardımcı olduğunuz zaman, doğum sandalyesine bakın. [Bebek] Erkekse onu öldürün; ve eğer kızsa, yaşasın”.

(17) Ebeler Tanrı’dan çekindiler ve Mısır kralının kendilerine konuştuğu şekilde yapmayarak, oğlanları yaşattılar.

(18) Mısır kralı ebeleri çağırttı ve onlara “Neden bunu yaptınız – oğlanları yaşattınız?” diye sordu.

(19) Ebeler Paro’ya “İbrani kadınlar Mısırlılar gibi değiller” diye cevap verdiler. “Çünkü onlar ustalar; henüz ebeler onlara ulaşmadan, doğurmuş oluyorlar”.

(20) Tanrı ebelere iyilikte bulundu ve halk kalabalıklaşarak fazlasıyla güçlendi.

(21) Ebeler Tanrı’dan çekindikleri için, [Tanrı] onlara [özel] hanedanlar bağışladı.

(22) Paro tüm halkına emir vererek [şöyle] dedi: “Doğan her erkeği Nil’e atın; fakat tüm kızları yaşatın”.